#39 Sara Pennypacker "Pax. Droga do domu"

Przepiękna, wyciskająca łzy i chwytająca za serce kontynuacja.

"Zrób to, odejdź, nie oglądaj się"

OPIS WYDAWCY

Minął rok, odkąd Peter ostatni raz widział swojego ukochanego liska Paxa. Dawniej byli nierozłączani. Teraz, gdy czas zagoił rany, każdy z nich prowadzi zupełnie inne życie. Paxowi i jego partnerce, Nastroszonej, urodziła się trójka uroczych lisich szczeniąt, których rodzice muszą strzec przed niebezpieczeństwami otaczającego świata. Tymczasem Peter, który w wyniku niedawno zakończonej wojny został sierotą, dręczony poczuciem winy i samotnością opuszcza schronienie u Voli i pragnie dołączyć do Wodnych Wojowników – organizacji zrzeszającej młodych wolontariuszy wędrujących po zniszczonych wojną terenach i uzdatniających skażone zbiorniki wodne, aby ludzie i zwierzęta mogli znów żyć bezpiecznie.

Gdy jedno ze szczeniąt Paxa poważnie się rozchoruje, pozostaje mu tylko liczyć na jedynego zaufanego człowieka, Petera. Mimo że chłopiec chciał zapomnieć o przeszłości, jego miłość do ukochanego lisa nigdy nie wygasła. Zarówno Peter, jak i Pax wyruszają w drogę do domu, wspierając się, gdyż wszystkie rany mogą się zabliźnić dzięki mocy uzdrawiającej miłości.

OPINIA

Ależ to była piękna historia. Podobnie jak w przypadku recenzowanej przeze mnie niedawno "Kudłatej" to niezwykle wartościowa powieść dla dzieci, tak samo jak jej poprzedniczka wypełniona bólem i goryczą. 

"Pax. Powrót do domu" opowiada o dalszych losach Petera i liska Pax'a, którego chłopiec zmuszony był porzucić w lesie. Teraz gdy drogi naszych bohaterów znów się przecinają są już starsi, nasz lis założył lisią rodzinę a Peter, chodź dalej jest tylko chłopcem to jego postawa i wybory jakich dokonuje pokazują jak wiele w życiu musiał przejść i z czym do końca się nie uporał. Choć wojna się skończyła to ziemie i woda nie są bezpieczne ani dla ludzi i zwierząt. Pax by zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie wyrusza w podróż by znaleźć dla nich nowy dom, niespodziewanie  towarzyszy mu w tym też jego córka. Peter dręczony poczuciem winy, nie dopuszcza do siebie uczuć ani opieki, którą chce go otoczyć Vola i zapisuje się do Obrońców Wód i wyrusza pomóc uzdatniać skażoną wojną wodę.

Narracja trzecioosobowa prowadzona z perspektywy dwójki bohaterów pisana przystępnym językiem dostosowanym dla najmłodszych czytelników. Podobnie zresztą jak skład tekstu, większa czcionka i podobnie jak w pierwszej części przepiękne ilustracje w wykonaniu kanadyjskiego ilustratora Jona Klassena. Zdecydowanie niebanalna, momentami trudna ale przede wszystkim szanująca czytelnika, którym docelowo jest dziecko. Zmusza do myślenia, wywołuje przeróżne emocje, które z pewnością w trakcie lektury, bądź po jej zakończeniu należy przedyskutować. 

Mocno wyróżniony jest tutaj motyw rodziny, tej niepowiązanej więzami krwi, jak i tej z krwi i kości. Razem z Paxem odczuwamy jego poczucie odpowiedzialności, pełne zaangażowanie jak i strach, w przypadku Petera pomagamy mu zrozumieć dlaczego bliscy są tak ważni w naszym życiu.

PODSUMOWANIE

Podobnie jak pierwsza część ich przygód to historia niezwykle wartościowa, momentami bolesna, przepełniona smutkiem i przygniatająca ciężarem jaki nosi w sercu Peter. Wyzwala w czytelniku wachlarz emocji od strachu po ekscytację i radość. To opowieść o tym czym jest dla nas dom i rodzina. O trudnych wyborach, które dokonujemy z miłości i gdy nie mamy już innego wyjścia. Ale też o stracie i towarzyszącą jej obawą przed dopuszczeniem do siebie uczuć. Ostatnie strony powieści sprawiły że dosłownie zalałam się łzami, a uczucie smutku połączone z poczuciem spokoju dosłownie trzymało mnie za serce jeszcze przez długi czas. Doskonale ukazuje magię przebaczania szczególnie akcentując to, że czasami w pierwszej kolejności musimy przebaczyć sobie. Wspaniała powieść dla dzieci, która skruszy serca nawet tych dorosłych i najtwardszych czytelników.

OCENA 

Sara Pennypacker - "Pax. Doga do domu"
Wydawnictwo IUVI
Przełożyła - Dorota Dziewońska
Rok wydania: 2021
Ocena 6/6